مطالعه تجربی اثرات التیامی هیالورونات سدیم در جراحات وتر خم کننده عمقی بندهای انگشت اسب

هیالورونات سدیم موجود در مایع مفصلی به عنوان فاکتوری که منجر به کاهش چسبندگی پس از التیام اوتار مطرح می باشد، در جوندگان و سگ گزارش و به ثبت رسیده است. اطلاعاتی در این زمینه در انسان در دسترس نمی باشد. در این مطالعه اثرات التیامی هیالورونات سدیم در جراحات اوتار خم کننده اسب در مقایسه با اثرات محلول متیل سلولز با ویسکوزیته مشابه بررسی شده است. تعداد 8 رأس اسب به ظاهر سالم با سنی بین 4 تا 9 سال و وزنی بین 320 تا 430 کیلوگرم مورد استفاده قرار گرفتند. در هر یک از اسبها و تحت بیهوشی عمومی در اندام حرکتی قدامی چپ و در قسمت میانی وتر خم کننده عمقی بندهای انگشت (ddft) با استفاده از روش اسپلیتینگ (splitting) به صورت زیگزاگ (zig-zag) جراحاتی ایجاد گردید. پس از گذشت 24 ساعت جراحت ایجاد شده به کمک سونوگرافی مورد تأیید قرار گرفته و اطلاعات لازم شامل درصد ضایعه،قطروتر،سطح مقطع عرضی وتر و میزان اکوژنیسیته در قسمت آزرده ثبت شد.حیوانات به صورت تصادفی به دو گروه چهار رأسی تقسیم شدند. در گروه اول هیالورونات سدیمmg/ml)10) در طول ضایعه یک روز در میان یکمرتبه و به مدت 5 نوبت متوالی تزریق گردید و در گروه دوم از ژل متیل سلولز و به همان شیوه گروه اول استفاده شد. سونوگرافی به صورت متوالی و در روزهای 7 ، 14 ، 21 ، 28 و 60 از اندام حرکتی انجام و مورد مطالعه قرار گرفت. پس از 14 هفته حیوانات معدوم شدند و از ناحیه اوتار به شکل متعارف نمونه برداری انجام شد. نتایج سونوگرافی روند التیامی سریعتر و بهتری را در گروه هیالورونات سدیم نشان داد (05/0p